Dode harten

Dode harten

Terwijl duizenden moslims over de hele wereld worden vermoord en gemarteld, omdat zij oproepen tot het Rechte Pad van Allah en omdat zij het goede opdragen en het slechte verbieden, blijven de meeste moslims verrassend stil. Zij maken zich geen zorgen, behalve met betrekking tot hun materiële zaken. Hun harten zijn gevuld met liefde voor dit wereldse leven en vergeetachtigheid voor het Hiernamaals. Allah zegt wat als volgt vertaald kan worden:

“En jij zult hen zeker vinden als de mensen die het meest begerig zijn naar het (wereldse) leven, meer nog dan degenen die deelgenoten toekennen (aan Allah). Elk van hen zou wel een leven van duizend jaren gegeven willen worden. Maar hij zou daardoor niet (kunnen) vluchten voor de bestraffing, door de verlenging van zijn leven. En Allah is Alziende over wat zij doen.”                                   (Soerat al-Baqarah: 96)

Vele moslims zijn vandaag de dag zo verknocht geraakt aan hun wereldse leven, zodat hun grootste verlangen is om te verblijven onder hun familie en bezitingen. Zij zijn vergeten dat de zaken van het Hiernamaals voor moeten gaan op de zaken van dit wereldse leven en dat wij ernaar moeten streven om alle bevelen van Allah te gehoorzamen en niet slechts die bevelen die wij makkelijk vinden om te volgen en die de gelegenheid dienen. Sommigen van deze moslims beweren dat het beter is om vrijwillige gebeden te verrichten en extra te vasten, dan het goede op te dragen en het verwerpelijke te verbieden of om de eerbaarheid van zwakkere moslims te beschermen. Zulke mensen zullen zelfs de moslims beschuldigen die wel streven naar het nakomen van deze verplichtingen.

Dit is wat Ibn al-Qayyim al-Jawziyyah te zeggen had over mensen met een dood hart: “De shaitan heeft de meesten doen afdwalen door hen het verrichten van optionele daden, zoals de vrijwillige gebeden, schoon te doen schijnen. Dit terwijl zij de verplichte daden van aanbidding, zoals het opdragen van het goede en het verbieden van het verwerpelijke, verwaarlozen. Zij gaan zelfs zo ver dat zij niet eens de intentie nemen om dit te doen wanneer de gelegenheid zich voordoet. Dit soort mensen wordt door de geleerden beschouwd als zijnde op het laagste niveau van geloof, omdat het de essentie van ons geloof is om te doen wat Allah ons heeft opgedragen. Degene die zijn verplichtingen niet nakomt is zelfs erger dan iemand die zonden pleegt.

Iedereen die maar een beetje kennis heeft over de openbaring van Allah, de leiding van de Profeet (vrede zij met hem) en het leven van de metgezellen moet concluderen dat degenen die heden ten dage als de meest vrome mensen worden gezien, in feite de minst vrome zijn. Wat voor vroomheid zit er immers in een persoon, wanneer hij getuige is van het feit dat Allah’s Wetten worden geschonden, Zijn religie en de Soennah van Zijn Profeet (vrede zij met hem) worden verlaten, maar nog steeds met een kil hart blijft zitten en zijn mond blijft houden. Zo een persoon is net als een stomdove shaitan. Op dezelfde wijze dat iemand die az-Zoer (valsheid) spreekt, een sprekende shaitan is. Is de benarde positie waarin de Islam verkeert niet slechts het gevolg van degenen, die wanneer hun levens en onderhoud veilig zijn gesteld, het niets kan schelen wat er gebeurt met het geloof?

De beste van hen zou hoogstens een triest gezicht opzetten, maar als zij zouden worden bedreigd in één van de zaken die hun hart nabij staan, zoals bijvoorbeeld hun geld, dan zouden zij alles uithalen om dit terug te krijgen. Naast het feit dat deze mensen de woede van Allah op zich hebben afgeroepen, zijn deze getroffen door de grootste calamiteit zonder dat zij dit door hebben: Zij hebben een dood hart. Hoe levender iemands hart is, des te sterker is zijn woede omwille van Allah en des te completer is zijn loyaliteit aan de Islam en de Moslims.”