Islamino.NL De weg naar Al-Firdaws
Wanneer degene die wil vasten de oproep tot het ochtendgebed hoort, terwijl hij nog bezig is met..
Door de nobele Shaykh
Al-Imaam Mohammad Naasiroed-Dien al-Albaanie
– moge Allah hem genadig zijn –
Al-Imaam al-Albaanie – moge Allah hem genadig zijn – zei na de vermelding van de volgende overlevering:
“Als één van jullie de gebedsoproep hoort, terwijl hij een kom in zijn hand heeft, dan dient hij deze niet weg te leggen, totdat hij zijn benodigdheid ervan heeft genomen.”
Overgeleverd door Aboe Daawoed en anderen. Zie ook Sahieh Soenan Abie Daawoed (2060).
“Deze overlevering bevat een bewijs dat het voor degene die een kom met eten of drinken in zijn handen heeft, terwijl de dageraad is aangebroken, is toegestaan om deze niet weg te leggen, totdat hij zijn benodigdheid ervan heeft genomen. Deze situatie is een uitzondering op het Vers:
En eet en drink totdat voor jullie de witte draad (licht) van de dageraad te onderscheiden is van de zwarte draad (duisternis).
[ Soerah al-Baqarah 2:187 ]
Er is geen tegenstrijdigheid tussen dit Vers en de overleveringen met dezelfde betekenis enerzijds en bovenstaande overlevering anderzijds. Noch is er een consensus die hiermee tegenstrijdig is. Sterker nog, een groep van de Metgezellen en anderen zijn nog een stap verder gegaan dan datgene wat uit bovenstaande overlevering afgeleid wordt: namelijk dat men de soehoer(1) mag verrichten totdat de dageraad duidelijk zichtbaar wordt en het licht zich in de straten verspreidt. Zie hiervoor al-Fat-h (4/109-110).
Bovenstaande overlevering weerlegt tevens de innovatie van de tijd die de mensen hebben ingesteld om te stoppen met het eten en te beginnen met het vasten (imsaak), ongeveer een kwartier voor de dageraad. Zij doen dit namelijk slechts uit angst dat de gebedsoproep van het ochtendgebed verricht wordt, terwijl zij nog bezig zijn met de soehoer. Maar als zij op de hoogte zouden zijn van deze veroorloving, dan waren zij niet in deze innovatie getreden. Denk hier dus over na.”
Bron: Tamaam al-Minnah fit-Ta’lieq ‘alaa Fiqh as-Soennah, blz. 417